تاثیر شب ادراری در افراد بالغ

شب ادراری در افراد بالغ

شب ادراری در افراد بالغ عارضه ای بسیار ناراحت کننده و استرس زاست. تقریبا بین ۵/. تا ۳/۲ درصد از بزرگسالان به این عارضه شرم آور و خجالت دهنده مبتلا هستند.

درمان این افراد دامنه ای گسترده از افزایش سایز مثانه با جراحی تا هورمون تراپی، رفتار درمانی و هیپنوتیزم دارد. از آنجایی که بیشترین دلیل شب ادراری در افراد بالغ تأخیرات رشدی بوده، تمرکز درمان بر افزایش عزت نفس و کنترل بیشتر افکار و خواب آنها قرار دارد.

در نتیجه والدین و اطرافیان این افراد عمیقا تأکید به رعایت حرمت و احترام آنها شده و از هر تنبیهی علیه رفتاری که خارج از کنترل مبتلایان به این عوارض است نهی می شوند.

نحوه تشخیص بیماری 

نام علمی این بیماری nocturnal enuresis است. دو حالت از بیماری وجود دارد که نوع اولیه PNE داشته و نوع ثانویه SNE نام دارند. در نوع اولیه که شایع ترین حالت نیز هست فرد مبتلا می باید:
۱. سن کافی برای کنترل خود را داشته
۲. حد اقل دو بار در هفته خود را خیس کرده باشد
۳. و هیچ زمان و فاصله طولانی ای از خشک بودن را بدون کمک دیگران در دستشویی رفتن تجربه نکرده باشد.

در نوع ثانویه دو شرط اول بر قرار بوده اما فرد در فواصلی قابل توجه خشک بوده و خود را بدون کمک دیگران در بیدار شدن و دستشویی رفتن خیس نکرده است. نوع دوم شب ادراری معمولا نشانه استرس شدید فرد مبتلا و یا عفونت مجاری ادراری و دیگران مشکلات پزشکی می باشد.
برای تشخیص هر یک از دو حالت عارضه کافی است که فرد بیش از ۵ سال سن داشته و در ۳ ماه متوالی هفته ای ۲ بار لباس و یا محل خواب خود را خیس کرده باشد.

شب ادراری در افراد بالغ
شب ادراری در افراد بالغ

تاثیر بیماری بر روی افراد

مطالعات و تحقیقات انجام شده پزشکی و روانپزشکی نشان می دهند که تاثیر این اختلال در رشد صحیح روانی و اجتماعی فرد بسیار حائز اهمیت است.

از طرفی شب ادراری در رشد و افزایش عزت نفس فرد تاثیری معکوس و منفی داشته بنحوی که افراد مبتلا، این عارضه را سومین مشکل مهم زندگی بعد از دعواهای خانوادگی و طلاق یاد می کنند.

از طرف دیگر مسخره شدن توسط اطرافیان، تنبیهات فیزیکی و ترس از افشا شدن توسط دوستان همواره این افراد را تهدید می نماید.

مبتلایان به این عارضه بدلیل ترس از ناتوانی در کنترل خود، عمدتا از سفر و دیگر فعالیت های اجتماعی خارج از خانه طفره می روند. همچنین عصبانیت و پس زده شدن توسط والدین و افرادی که کفالت این بیماران را بر عهده دارند احساس تنهایی و رهاشدنی عمیق در این افراد به ودیعه گذاشته که موجب از بین رفتن اعتماد بنفس این افراد میگردد.

متاسفانه تنبیه این افراد بدلیل رفتاری که خارج از کنترل خود آنهاست باعث بدتر شدن اختلال شده و تعداد دفعات آنرا افزایش می دهد.